Lamentámolo moito.
Foi condenado a tres anos pero no cárcere cometeu delitos, incrementóuselle a sanción. Logo, levóuselle aos nosos mellores hospitais. Morreu, lamentámolo moito.
Desgraciadamente, nesta confrontación que temos cos Estados Unidos, perdemos miles de cubanos, sobre todo vítimas do terrorismo de Estado. Entre mortos e discapacitados, foron ao redor de 5 mil, sen contar outros miles de feridos que chegaron a restablecerse, incluíndo diplomáticos que foron tamén asasinados no estranxeiro e incluíndo desaparecidos noutros países.
O día que os Estados Unidos decidan convivir en paz connosco, acabaranse todos eses problemas e superaremos moitos outros problemas. Sinxelamente temos que afacernos a vivir respectándonos uns a outros.
Eles din que queren discutir connosco e estamos dispostos a discutir co goberno norteamericano todos os problemas que queiran; repetín tres veces, no Parlamento, todos, todos, todos. As discusións non as aceptamos se non son en absoluta igualdade de ambas as partes. Eles poden indagar ou preguntar de todas as cuestións de Cuba, pero nós temos dereito de preguntar de todos os problemas dos Estados Unidos.
Non lle recoñecemos a ningún país por poderoso que sexa, nin a un conxunto de países como podería ser a Unión Europea, dereito a inmiscirse nos nosos asuntos internos. No entanto, estamos dispostos a discutilo todo.
No medio século, aquí non asasinamos a ninguén, aquí non se ha torturado a ninguén, aquí non se produciu ningunha execución extraxudicial. Bo, aquí en Cuba se se ha torturado, pero na Base Naval de Guantánamo, non no territorio que goberna a Revolución.
ANTECEDENTES
Orlando Zapata Tamayo, de 42 anos, non forma parte dos mercenarios que foron xulgados en marzo do 2003 (non é un dos 75).
Cumpría unha sanción conxunta de privación de liberdade de 25 anos, logo de ser sancionado no 2004, a tres anos, por Desorde Pública, Desacato e Resistencia. O seu historial delituoso é o dun delincuente común.
Desde xullo de 1990, foi procesado e condenado en reiteradas ocasións por delitos comúns, entre eles por Alteración da Orde, Danos, Resistencia, dous cargos de Estafa, Exhibicionismo Público, Lesións e Tenencia de Armas Brancas. Xa en cumprimento da sanción de privación de liberdade, foi sancionado varias veces por Desorde en Establecemento Penal e Desacato.
No 2001, vincúlase á contrarrevolución, contactado entre outros mercenarios por Oswaldo Payá Sardiñas e Marta Beatriz Roque.
No 2003, ingresa novamente en prisión e a partir de entón protagoniza varias accións violentas nela, agredindo fisicamente a funcionarios penais. Negouse en reiteradas ocasións a consumir os alimentos do penal e só consumía os alimentos que recibía dos seus familiares.
Declarouse en folga de fame o 18 de decembro de 2009, negándose a recibir asistencia médica. No entanto, foi trasladado primeiramente ao Posto Médico do penal, posteriormente, ao Hospital Provincial da cidade de Camaguey, e despois ao Hospital Nacional de Reclusos da Habana.
En todos os lugares, realizáronselle estudos clínicos e prestóuselle toda a asistencia médica necesaria, incluída terapia intermedia e intensiva e alimentación voluntaria por vía parenteral (endovenosa) e enteral (mediante levín) e garantíronselle todos os medicamentos e tratamentos necesarios ata o seu falecemento, o cal foi recoñecido pola súa propia nai.
O 3 de febreiro, presentou febre que desapareceu en 24 horas. Posteriormente, diagnosticóuselle unha pneumonía que se tratou cos antibióticos e procedementos máis avanzados. Ao comprometerse ambos os pulmóns, foi asistido con respiración artificial ata a súa morte.
Logo do seu ingreso ao establecemento penal, a nai de Zapata Tamayo, Reyna Luisa Tamayo, vinculouse a actividades de grupos contrarrevolucionarios, polas cales recibía diñeiro de organizacións contrarrevolucionarias que actúan en territorio de Estados Unidos como a Fundación Nacional Cubano Americana.
