Logo dunha campaña concertada por poderosas empresas mediáticas, fundamentalmente de Europa, que atacaron ferozmente a Cuba, o Parlamento Europeo acaba de aprobar, logo dun sucio debate, unha resolución de condena contra o noso país que manipula sentimentos, tergiversa feitos, esgrime mentiras e oculta realidades.
O pretexto utilizado foi a morte dun recluso, sancionado primeiro por delito común e logo manipulado por intereses norteamericanos e a contrarrevolución interna, quen por vontade propia negouse a inxerir alimentos a pesar das advertencias e a intervención dos especialistas médicos cubanos.
Este feito lamentable non pode ser utilizado para condenar a Cuba aducindo que puido evitar unha morte. Se nun campo o noso país non ten que defenderse con palabras, pois a realidade é irrefutable, é no da loita pola vida dos seres humanos, xa sexan nacidos en Cuba ou noutros países. Un só exemplo é a presenza dos médicos cubanos en Haití, desde once anos antes do terremoto de xaneiro último, silenciada pola prensa hegemónica.
Detrás desa condena hai un profundo cinismo. Cantas vidas de nenos perdéronse nas nacións pobres pola decisión dos países ricos, representados no Parlamento Europeo, de non cumprir os seus compromisos de axuda ao desenvolvemento. Todos sabían que era unha sentenza de morte masiva, pero optaron por preservar os niveis de malgaste e ostentación dun consumismo a longo prazo suicida.
Ofende aos cubanos tamén ese intento de darnos leccións, en momentos en que en Europa se reprimen a inmigrantes e desempregados, mentres aquí o pobo libremente, en reunións de veciños propón aos seus candidatos para as eleccións municipais, libremente e sen intermediarios.
Non teñen moral aqueles que participaron ou permitiron o contrabando aéreo de detidos, o establecemento de cárceres ilegais e a práctica de torturas, para avaliar a un pobo agredido e brutalmente bloqueado.
Condena tan discriminatoria e selectiva, só pode explicala o fracaso dunha política incapaz de pór de xeonllos a un pobo heroico. Nin a Lei Helms Burton, nin a Posición Común europea, xurdidas no mesmo ano, nas mesmas circunstancias e con iguais propósitos, ambas as lesivas á nosa soberanía e dignidade nacionais, teñen o máis mínimo futuro, pois os cubanos rexeitamos a imposición, a intolerancia e a presión como norma nas relacións internacionais.
Asemblea Nacional do Poder Popular da República de Cuba. 11 de marzo de 2010.
